Toen ik vorige week de kans kreeg het Zwitserse Zermatt te bezoeken, hoefde ik geen twee keer na te denken. JA! Natúúrlijk wilde ik dit sfeervolle dorp en bijbehorende gigant waar het in het plaatsje allemaal om draait komen bewonderen! Alleen stond er dit keer een bijzonder avontuur op de planning. Naast die ene bekende berg, je weet wel, 'de Toblerone-berg' oftewel, dé Matterhorn, is Zermatt omringd door tientallen vierduizenders. En één daarvan - de Breithorn - zouden we gaan beklimmen. Sorry?! Hoewel ik een sportieve vrouw ben, gek ben op de bergen en alles wat daarbij komt kijken, een uitdaging niet uit de weg ga en mezelf zo nu en dan best stoer vind, was me dit toch wel een ver-van-mijn-bed-show. Maar toen ik hoorde dat we dit met alleen vrouwen gingen doen, was ik overtuigd. Vrouwen naar de top die voor het eerst een vierduizender gaan beklimmen, we gaan ervoor!
Omdat we met het vliegtuig naar Zürich reizen en Zermatt in het zuiden ligt, moeten we nog ruim drie uur met de trein voordat we in het dorp aankomen. Dat is overigens geen enkel probleem, want de treinrit zelf is al enorm genieten. Ondanks dat de regen met bakken uit de lucht komt, zijn de uitzichten onderweg werkelijk prachtig. Kilometerslange bossen, diepe valleien, kloven en echte Walliser chaletjes, wat is het heerlijk om deze beelden voorbij te zien flitsen. Hoe dichter je bij het dorp komt, hoe indrukwekkender de omliggende bergwereld wordt. En ja, misschien hadden we de bergen ook gewoon enorm gemist... Na het ontmoeten van alle stoere vrouwen waarmee we gezamenlijk de top gaan beklimmen als onderdeel van de 100% Women Peak Challenge, is het tijd om lekker te eten en vooral goed te slapen. Gelukkig hebben we een heerlijk bed, we verblijven in Hotel Derby, een mooi en ontzettend fijn hotel midden in het centrum van Zermatt. Er staat ons een intensief programma te wachten en elke minuut rust kunnen we goed gebruiken.
Nadat we gisteren arriveerden in de stromende regen, is vandaag het tij gekeerd: we worden wakker in een stralend zonnig Zermatt. Wauw! Meteen wordt duidelijk hoe sfeervol dit dorpje is. Het bruist er van de sportieve mensen, luxe winkels, gezellige restaurants en authentieke chalets gesierd met tientallen kleurrijke bloemen. Maar echt tijd om het karakteristieke dorp te bewonderen hebben we niet, want we beginnen vandaag aan de voorbereiding op de klim naar de vierduizend meter, en dat doen we nergens anders dan op de via ferrata. Spannend, want zelfs dát is iets wat ik nooit heb gedaan. Voordat we de rotswanden bereiken moeten we eerst zo'n half uur over een redelijk smal en steil bergpad omhoog wandelen, maar dat is absoluut geen straf. We wandelen hoog boven het dorp en genieten van de prachtigste dorpsaanzichten, met als kers op de taart de besneeuwde Breithorn, de top die we de dag erna gaan beklimmen, die er bijna uitnodigend bovenuit piept.
Met alleen al de wandeling naar de via ferrata kan een mens tevreden zijn, want de schitterende uitzichten hebben nu al indruk op ons gemaakt. Maar dan is het tijd om ons vast te klikken aan de staalkabel en de rotsen hoog boven Zermatt te bedwingen. Hoewel ik dit nog nooit gedaan heb, moet ik zeggen dat het me redelijk goed afgaat. Een via ferrata, of klettersteig, is niet onmogelijk om te doen en eigenlijk ontzettend leuk! Heb je last van hoogtevrees, dan is het wel beter om die in het dorp te parkeren, want eenmaal boven in de bergen is angst geen optie. Met een enorme dosis adrenaline die door mijn lijf giert, ben ik zo'n drie uur aan het klimmen. En hoewel er echt even spannende momenten tussen zitten, is het vooral diezelfde adrenaline (en geweldige omgeving) die me een duw in mijn rug geeft als ik dat nodig heb. Tussendoor zijn er genoeg plekken waar we even stoppen, uitrusten, wat drinken en wederom genieten van een ongelooflijk fraai landschap. En voor we het weten is het hoogste punt behaald en moeten we weer richting het dal. Voor de terugweg worden we voor een moeilijke keuze gesteld: wandelen of abseilen? Nu ik toch al mijn grenzen aan het verleggen ben, drie keer raden waar ik voor kies... ;-)
Na een intensieve, maar fantastische ochtend, kriebelt het een beetje. We zijn inmiddels al één hele dag in Zermatt en we hebben de Matterhorn nog niet gezien. Dat kan natuurlijk niet! We besluiten om met de Gornergratbahn, een authentieke tandradbahn de bergen in te gaan en alsof het zo moest zijn, is de lucht kraakhelder en schittert de Matterhorn de hele treinrit als een schilderij aan ons voorbij. Terwijl ik met mijn neus de hele weg naar boven uit het raam hang, verwonderd door het prachtige beeld, staat er eenmaal bij het eindstation een nog mooier zicht op ons te wachten. Ruim 10 vierduizenders liggen hier rustiek naast elkaar, en hoewel de Matterhorn daarbij eigenlijk wel de meest unieke is, is er toch echt een andere bergtop die onze aandacht trekt. Mijn ogen raken niet uitgekeken op de besneeuwde piek van de 4164 meter hoge Breithorn, want de komende dagen staat er een bijzondere klim naar die top ons te wachten. Omdat het er zo mooi is en we ontzettend gezegend zijn met het weer, wandelen we bergafwaarts naar de Riffelsee om nog even van het landschap te genieten en via een andere halte de trein terug naar het dorp te nemen.
De volgende dag is het wederom stralend weer en met een lichte kriebel in mijn buik pak ik mijn rugzak in. We verlaten vandaag ons hotel voor een nacht in een berghut, want een bergtop van ruim 4000 meter bereik je niet zomaar. In het dorp ontmoeten we onze berggidsen Caro, Nadine en Lou, drie toffe dames die deze groep vrouwen naar hun eerste vierduizend-meter-top gaan begeleiden. We halen ons materiaal voor de komende twee dagen op dat bestaat uit de volgende items: wandelstokken, een harnas, stijgijzers, een ijspickel en veel water in een dik bepakte rugzak. Vanuit Zermatt stappen we in de gondel van de Matterhorn Express, waarbij we halverwege overstappen op de Matterhorn Glacier Ride en zo'n 30 min later uitstappen op de Klein Matterhorn. Omdat we in slechts een half uur van 1600 naar ruim 3800 meter zijn gegaan, blijven we in het bergrestaurant een poosje acclimatiseren om hoogteziekte te voorkomen. We slapen vannacht in Rifugio Guide del Cervino dat op een hoogte van zo'n 3400 meter ligt. We kunnen dus even wennen aan onze uitrusting, terwijl we bergafwaarts richting onze hut stappen. Om ons optimaal voor te bereiden op het echte werk dat de volgende dag plaats gaat vinden, krijgen we training en uitleg over het gebruik van de stijgijzers en de ijspickel.
Veel bergliefhebbers zullen er alles van weten, maar overnachten in een berghut is een ervaring an sich. De kamers zijn klein en knus, de zonsondergang is om bij weg te dromen en omdat we hier officieel net over de grens zitten en dus in Italië zijn, krijgen we goed te eten. Lees: een flink bord pasta en nog een aantal andere gangen. De energie kunnen we in ieder geval goed gebruiken. Moe van het vele eten, alle indrukken en het feit dat de wekker de volgende ochtend om 4:30 uur rinkelt, doen we net iets over 21:00 uur het licht uit. Morgen gaat het beginnen en is de Breithorn van ons (nou ja, voor heel even dan)!
Vandaag is het zover en gaan we doen waar we écht voor gekomen zijn: onze eerste vierduizender beklimmen. We staan voor dag en dauw op, zodat we straks de eerste zijn die de berg bereiken, en dat is het meteen dubbel en dwars waard. De zon komt in roze-oranjetinten achter het bergpanorama vandaan en dat laat direct al een diepe indruk achter: het belooft weer een prachtige dag te worden. We trekken onze stijgijzers aan en beginnen onze weg naar boven. Van de Rifugio (3480 m) klimmen we naar de top van de Breithorn (4164 m). Het eerste stuk van de klim loopt over het (zomer)skigebied van Zermatt, dus we hoeven ons nog niet aan elkaar vast te maken. Pittig is het wel, want er staat een gure harde wind en ondanks dat we bergop lopen, moet er een extra laagje aan (de teller staat nu op 7).
Eenmaal over het skigebied geklommen maken we ons middels touwen aan elkaar vast, halen we de ijspickel tevoorschijn en begint het echte gletsjerwandelen. Steile stukken worden afgewisseld met vlakkere delen en dat is maar goed ook, want door de extreme hoogte is ademen moeilijker dan we gewend zijn. Na zo'n twee uur te hebben gestegen maken we een stop om goed te drinken, want het allerlaatste en meest spannende deel staat ons te wachten. Het bereiken van de top! En dat gaat niet zomaar, want we moeten eerst nog een ontzettend steil stuk zien te overbruggen. Omdat het intensief is en ademen niet zo vanzelfsprekend meer lijkt, krijgen we als tip simpelweg de ene voet voor de andere te zetten en dat doen we dus ook. Stap voor stap omhoog, en... WE HEBBEN HET GEHAALD! 4164 meter en je voelt je on top of the world... Het letterlijke hoogtepunt van de reis en het bereiken ervan resulteert in een storm aan emoties, totale euforie en het gevoel van onoverwinnelijkheid domineert. Wát een onbeschrijflijk avontuur.
Ben jij enthousiast geworden over dit geweldige avontuur en wil je ook dat gevoel van totale euforie meemaken? Begrijpelijk! Ik kan iedereen aanraden dit eens te doen, want hoewel ik dacht dat een avontuur als deze ook ver buiten mijn comfort-zone lag, bleek het absoluut niet onmogelijk. De bergen zijn voor iedereen en zo'n bucketlist ervaring kan ook jij eenvoudig meemaken. Dit zijn enkele tips als je een bergtop wilt beklimmen:
In de 100% Women Peak Challenge worden vrouwen gemotiveerd om hun droom na te jagen en een fantastische ervaring van hun bucketlist af te vinken. Vaak wordt bergbeklimmen gezien als sport voor mannen en kunnen vrouwen zich terughoudend voelen, omdat ze niet weten of ze het aankunnen en durven. Met deze challenge wordt daar verandering in gebracht en worden vrouwen uitgedaagd om met een women-only team alle 48 vierduizenders in Zwitserland te beklimmen. En met succes, want de teller staat inmiddels op 46! Wil jij ook dit avontuur aangaan? Klik op onderstaande knop voor meer informatie over de challenge, bekijk onderstaande foto's van mijn avontuur en droom alvast weg...
Hoewel Marlous al flink bereisd is, blijven vooral de bergen haar betoveren. Continu verschillende uitzichten, het natuurgeweld, de kristalheldere meren en watervallen, ze krijgt er geen genoeg van. Met name de Noorse fjorden hebben haar gegrepen, maar eigenlijk vindt ze alle bergbestemmingen prachtig en gaat ze er graag heen om te wandelen.
