Wandelen in de bergen, het is en blijft fantastisch! Zowel het ontdekken van onbekende wandelpaden als het wandelen van bekende paden blijft heerlijk. Waar je ook komt, de bergen zijn nooit hetzelfde. Sommige wandelingen zijn eenvoudig en ontspannen, andere bieden een flinke fysieke uitdaging. Maar, helaas beleeft iedereen tijdens het wandelen ook wel eens wat minder leuke momenten, die toch voor wat irritaties kunnen zorgen…
Je besluit om ’s ochtends vroeg op te staan zodat je op tijd bij de lift staat. Vijf minuten voor de lift opengaat, parkeer je je auto bij het dalstation. Maar, wanneer je naar de lift loopt, zie je dat je niet de enige bent met dit plan… Aansluiten in de rij!
Veters gestrikt, rugzak goed, route uitgestippeld en gaan! Na een kwartiertje lopen ben je lekker opgewarmd en het ritme komt er langzaam in. Dan breken de wolken open en komt de zon tevoorschijn, heerlijk! Toch best fel, dus je voelt in je jaszak naar je zonnebril en… vergeten!
Wanneer je ’s ochtends naar buiten kijkt en nog een keer de weervoorspellingen controleert weet je het zeker: vandaag wordt een frisse dag. Je besluit om toch dat dikkere in plaats van dunnere vest aan te doen, want je zal het nodig hebben. Maar rond een uurtje of 11, wanneer je er een goed tempo in hebt zitten, breekt de zon door en wordt het toch wel ineens erg warm.
Een afritsbroek heeft zeker in de bergen grote voordelen. Loop je in de schaduw of is het bewolkt, dan kan het nog wel eens fris zijn. Een lange broek is in deze situaties meer dan welkom. Maar, voor je het doorhebt, breken de wolken open en komt de zon tevoorschijn, warm! Snel die broek afristen. Als de rits meewerkt…
Helaas blijf je het te vaak tijdens het wandelen tegenkomen: afval. Sloddervossen die hun lege flesjes, koekverpakkingen en plastic broodzakjes zo maar in de natuur gooien alsof het allemaal maar oké is.
Je hebt de route al helemaal uitgestippeld en bent er helemaal klaar voor. Lunch en drinken zit in de rugzak. Volgens de planning zouden jullie rond 3 uur bij die ene berghut moeten zijn, waar ze vast wel een heerlijk stuk apfelstrudel hebben. Goede beloning! Beetje jammer wanneer je moe en bezweet bij de berghut aankomt en deze dicht blijkt te zijn.
Vandaag besluit je om niet teveel mee te nemen in de rugzak. Even een korte wandeling maken van 1,5 uur, gewoon om de benen even lekker te strekken. Niet teveel gedoe. Maar, onderweg kom je ineens bij een prachtig uitzichtpunt, had je nou toch maar wel je camera meegenomen.
Tijdens een wandeling in de bergen is het vooral genieten van de rust en stilte om je heen. Even alleen met je eigen gedachten. Het enige wat je hoort is de wind, een vogel en het geluid van je schoenen op het wandelpad. Tot je ineens achter je een groepje (luid) pratende Italianen hoort. Of wanneer je om de hoek een uitkijkpunt tegenkomt waar een man of 20 staat met camera’s, tja…
Wanneer je ’s ochtends naar buiten kijkt en nog een keer de weersvoorspellingen controleert weet je het zeker: vandaag wordt een heldere dag! Blauwe lucht en op een klein wolkje in de verte na is het helemaal helder. Topcondities voor een wandeling! Na een uur of 2 lopen zie je de top van de berg, maar tegelijkertijd komen er ook opeens wolken van alle kanten aan… Had dat nou niet nog even 2 uur kunnen wachten?
Ach, met één flesje water en een appel red je het wel, hoor je jezelf nog zo denken ’s ochtends. Zo ver is het niet wandelen toch? Blijkt de route ineens toch wat meer energie te kosten dan verwacht en op het eind loop je met je tong op je schoenen. Volgende keer toch maar meer meenemen!
Niets zo naar als het op voelen komen van een blaar. Zeker als je net aan je wandelroute begint. Aan het begin van de dag is het nog een licht schurend gevoel, maar na een paar uur wordt het toch wel echt heel pijnlijk. Snel die schoenen uit!
Wandelpaden bestaan in allerlei maten, vormen en materialen. Van gras tot zand en stenen. Niets zo vervelend als wanneer je onder je voet ineens een steentje voelt. Je probeert nog 5 minuten door te lopen en het gevoel te negeren, maar uiteindelijk stop je toch om dat steentje uit je schoen te halen.
Yvonne kreeg de liefde voor bergen met de paplepel ingegoten. Als klein meisje stond ze al op de ski’s en de Alpen werden ook tijdens de zomervakanties bezocht. De landschappen hebben vanaf het begin een grote indruk op Yvonne gemaakt. Ze ontdekt de bergen het liefst te voet, met de lift of de trein.
