De overgang van zomer naar winter vergt bij mij altijd enige tijd. Beide seizoenen hebben zo hun voordelen en daar kan ik tijdens de omschakeling maar moeilijk afstand van doen. Ik hink eigenlijk een beetje op twee gedachten. Terugdenken aan berg-avonturen in de zomer of fantaseren over besneeuwde bergflanken?
En toen was het winter
Inmiddels is de R al weer een geruime tijd in de maand, is het ’s morgens nog behoorlijk donker en heb ik de eerste stamppot al weer achter de kiezen zitten. Toch voelt het dit jaar anders als anders. Het lijkt alsof het van de ene op de andere dag winter is geworden. Geen vloeiende overgang met een waterig herfstzonnetje maar meteen kou en regen. Ik peil de intrede van de winter overigens ook aan iets heel anders, het snotneuzen gehalte. Die was dit jaar zeer vroeg, zeer hoog.
Van het ene op het andere moment sneeuw
In september fietste ik nog tussen groene alpenweiden op de Galibier in Frankrijk. De zon deed volop zijn werk en zweet parelde langs mijn voorhoofd naar beneden. Ik genoot van de inspanning en de prachtige natuur. Van de week las ik een bericht dat de bergpas komend weekend voor verkeer al weer gesloten gaat worden. Waarom? Wegens de vele sneeuw die er gevallen is. Pas half mei geeft koning winter zich weer gewonnen en is de berg weer begaanbaar voor verkeer.
Het is de afgelopen weken zeer hard gegaan in de Alpen. De late zomervakantievierders werden zelfs door de sneeuw overvallen. Wandelaars en mountainbikers moeten wel even raar gekeken hebben toen ze eind augustus de eerste sneeuw uit de hemel zagen zien vallen. Daar sta je dan in je korte broek op 1500 meter in een vers pak sneeuw.
Transformatie
Voor mijn berghart was de overgang in ieder geval iets te abrupt. Ik kon maar geen afscheid nemen van de groene bergweiden bekleedt met Alpenkoeien. Inmiddels staan de koeien weer op stal en transformeren de veehouders zich tot liftbedienden. Mijn transformatie is ook in gang gezet.
Zoals ik net al zei deden de snotneuzen en de stamppot mij beseffen dat het nu toch echt tijd voor de winter is. En aangezien het weer niet subtiel overschakelde deed ik dat ook niet. Van het weekend zat ik alweer naar de eerste wereldbekerwedstrijd alpineskiën te kijken en ’s morgens op de fiets kan ik echt niet meer zonder muts en handschoenen. Ook de eerste wintersport ligt in het verschiet en daar heb ik stiekem best wel zin in. Ik houd de webcams nauwlettend in de gaten en daar heb ik al de nodige puntgave pistes op gespot. Dat mijn ski’s alweer goed in de wax staan mag dus geen verrassing meer heten.
Ach…
Ach, ieder seizoen heeft zo zijn voor- en nadelen. Nu is het tijd voor de ski’s en over een aantal maanden staat de racefiets weer op mij te wachten. Maar wat ze gemeen hebben is dat bergen in zowel de zon als de sneeuw een grote aantrekkingskracht op mij hebben.
Heb jij ook last van opstartproblemen deze winter? En in welk seizoen vind jij de bergen het mooist? Laat een reactie achter!
Over Thijs
Thijs verkent de bergen in de zomer het liefst op de racefiets. De schoonheid van het landschap en de strijd aangaan met de berg zijn aspecten waarvoor hij graag afreist naar de Alpen. Naast het beklimmen van bekende Alpenreuzen als Alpe d’Huez, Col du Galibier en Mont Ventoux fietst hij ook graag in de heuvels van Zuid-Limburg.